Camera obscura (ciemnia optyczna). Światłoszczelne, wyczernione wewnątrz (w celu wyeliminowania odbić światła) pudło z małym otworem w jednej ze ścian. Na ścianie przeciwległej otworowi powstaje odwrócony obraz oświetlonych przedmiotów znajdujących się na zewnątrz przed otworem. Dla ułatwienia obserwacji ściankę, na którą rzutowany jest obraz można zastąpić matówką w postaci matowej szyby lub kalki technicznej. Pierwsze wzmianki o ciemni optycznej i zasadzie jej działania pochodzą od greckich filozofów i naukowców Arystotelesa oraz Euklidesa, jednak używali go również starożytni Chińczycy i Arabowie. Autorem pierwszego znanego nam (pochodzącego najprawdopodobniej z roku 1020) naukowego opisu działania ciemni optycznej jest arabski matematyk Alhazen (Abu Ali Hasan Ibn al-Hajsam) z Basry.
Camera obscura powszechnie używana była już w średniowieczu przez naukowców (do obserwacji torów, po jakich porusza się słońce, plam słonecznych i księżyca) oraz artystów (do dokładnego i precyzyjnego odwzorowania rysunku), m.in. R. Bacona, Witeliusza, Kopernika, della Portę, opisywana przez Leonarda da Vinci. W późniejszych czasach przeszła liczne udoskonalenia: w 1550 roku mediolańczyk G. Cargano zastąpił otwór pojedynczą soczewką skupiającą, wenecjanin D. Barbaro w 1569 zastosował przysłonę otworkową, udoskonalali ją Ch. Huygens, J. Kepler, J. Kircher, J. Zahn. Ciemnię optyczną wyposażoną w soczewkę i przysłonę można uznać za pierwowzór dzisiejszego aparatu fotograficznego. Zobacz też artykuł: Początki fotografii

CdS. Siarczek kadmu, związek wykorzystywany do budowy elementów światłoczułych wykorzystywanych w światłomierzach. Elementy CdS wyparły stosowane wcześniej fotoogniwa selenowe, same zaś ustąpiły pola elementom półprzewodnikowym.

CF. Patrz: CompactFlash

Ciąg przysłon. Ciąg wartości liczbowych określających wielkość otworu względnego, w którym każda kolejna wartość diafragmy oznacza dwukrotne zmniejszenie ilości przepuszczanego światła w stosunku do poprzedniej. Obecnie najbardziej rozpowszechniony jest następujący ciąg przysłon: 1:1.4, 1:2, 1:2.8, 1:4, 1:5.6, 1:8, 1:11, 1:16, 1:22, 1:32, 1:45, 1:64, 1:90, 1:128 itd. Zobacz artykuł: Do czego służy i jak działa przysłona?

ComapctFlash. (CF) Standard kart pamięci flash, stosowanych jako nośniki danych m.in. w cyfrowych aparatach fotograficznych. Pod względem mechanicznym wyróżnić możemy dwie odmiany kart CF: typ I o grubości 3,3 mm oraz typ II o grubości 5mm (karty typu I można umieszczać w gnieździe przezaczomym dla typu II, operacja odwrotna nie jest możliwa). Ich złącze elektryczne jest zgodne z interfejsem IDE komputerowych dysków twardych, co ułatwia ich stosowanie. Kolejne aktualizacje standardu CF (obecnie obowiązuje wersja 4.0) miały przede wszystkim na celu jej dostosowanie do zmian wprowadzanych w specyfikacji złącza IDE, a co za tym idzie osiąganie większych pojemności i wydajności (obecnie odpowiednio do 137 GB oraz 133 MB/s). W tej chwili najbardziej pojemne karty CF mają pojemność 64 GB, najszybsze osiągają transfer 40 MB/s. Zobacz też: Pamięć flash.

CONV. (Sigma) Oznaczenie obiektywów konstrukcyjnie przystosowanych do współpracy z firmowymi telekonwerterami serii APO Teleconverter EX. Zobacz również artykuł: Oznaczenia obiektywów Sigma.

CRC. (Close Range Correction) Określenie konstrukcji obiektywu zapewniającej właściwe ogniskowanie przy niewielkich odległościach przedmiotowych – cecha istotna w budowie szkieł do makrofotografii. Technologia ta zwana jest też "Floating Element" i polega na dodaniu drugiej ruchomej grupy soczewek, która uczestniczy w ogniskowaniu obrazu. Zobacz artykuł: Co znaczą magiczne symbole DX, VR, G, AI-S, czyli oznaczenia obiektywów Nikona?

Crippled KAF. Zubożona odmiana bagnetu KAF Pentaxa, która pojawiła się wraz z lustrzanką MZ-50 (ZX-50). Jest ona pozbawiona dźwigni przekazującej informację o tym, w jakim położeniu znajduje się pierścień przysłony na obiektywie. Powoduje to, że część korpusów odmawia wykonania zdjęcia z obiektywami serii K i M, inne natomiast zachowują się, jakby przysłona była zawsze maksymalnie otwarta. Najnowsze, cyfrowe korpusy Pentaxa wyposażono już w funkcje, pozwalające na pomiar światła (centralnie ważony oraz punktowy) z tymi szkłami. Wraz z tym bagnetem pojawiła się również seria obiektywów FA J, pozbawiona pierścienia przysłon – ze starszymi korpusami współpracują one jedynie w trybie automatyki lub priorytetu czasu (jesli aparat nimi dysponuje). Inna zmiana to zniknięcie styków odpowiedzialnych za zasilanie mechanizmu Power Zoom, obecnych w bagnecie KAF2. Zobacz też artykuł: Co do czego pasuje – przewodnik po bagnetach i oznaczeniach obiektywów Pentaxa.

Crippled KAF2. Bagnet Pentaxa, który pojawił się wraz z lustrzanką cyfrową Pentaxa, K10D. Jak sama nazwa wskazuje, jest to KAF2 pozbawiony mechanicznego przenoszenia wartości przysłony. Dwa styki zasilające dawniej mechanizm Power Zoom, teraz odsługują nowe obiektywy wyposażone w pierścieniowy napęd autofokusa SDM. Zobacz też artykuł: Co do czego pasuje – przewodnik po bagnetach i oznaczeniach obiektywów Pentaxa.

Czas ekspozycji (naświetlania). Czas, podczas którego sensor aparatu bądź materiał światłoczuły wystawiony jest na działanie światła. Może być regulowany w szerokim zakresie, od tysięcznych części sekundy do wielu godzin – zwykle służy do tego mechanizm migawki. Czas naświetlania, jaki niezbędny jest do uzyskania prawidłowej ekspozycji zależy od kilku czynników: wielkości otworu przysłony, czułości matrycy aparatu bądź materiału światłoczułego, rozpiętości tonalnej fotografowanej sceny oraz barwy głównego motywu. Często podporządkowuje się go również zamierzonemu efektowi końcowemu, wówczas dopasowuje się do niego czułość materiału i otwór przysłony. Zobacz również artykuł: Ekspozycja zdjęcia (EV), czyli podstawa fotografii

Czułość ISO. Wrażliwość materiału światłoczułego na działanie światła. Wyraża się ją za pomocą szeregu liczb (najczęściej: 25, 50, 100, 200, 400, 800, 1600 i 3200) oraz skrótu ISO (International Standards Organizations). Dawniej używano też oznaczenia ASA. Im większa liczba, tym wyższa czułość – np. 200 ISO oznacza dwukrotnie większą wrażliwość na działanie światła niż 100 ISO. Zmiana czułości pociąga za sobą zmianę parametrów ekspozycji.