Samowyzwalacz. Dawniej zegarowe, dziś elektroniczne urządzenie, służące do opóźnienia wyzwolenia migawki o kilka-kilkanaście sekund. Zwykle stosowany do wykonywania grupowych portretów z aparatem ustawionym na statywie.

SD. (Super-low Dispersion) Tym symbolem oznaczane są obiektywy Tokiny, w konstrukcji których wykorzystano szkło niskodyspersyjne. Jest to specjalny gatunek szkła o niskim współczynniku rozszczepienia światła, jego zastosowanie pozwala zredukować natężenie aberracji chromatycznej. Zobacz też artykuł: Oznaczenia obiektywów Tokina

SD. SD Patrz: Secure Digital

SDHC. Nowy standard kart pamięci flash, częściowo zgodny z formatem SD. Pod względem mechanicznym karty SD i SDHC są identyczne, odmienny jest jednak protokół adresowania pamięci, tak by umożliwić wytwarzanie kart pamięci o dużej pojemności i uniknąć problemów, jakie zdarzały się przy wykorzystywaniu kart SD o pojemności 2GB i większej. Ze względu na odmienny protokół adresowania pamięci karty SDHC nie są zgodne z urządzeniami przystosowanymi do współpracy z kartami SD, natomiast nośników SD można bez problemów używać w czytnikach SDHC.

SDM. (Supersonic Direct-drive Motor) Tak Pentax oznacza pierścieniowy silnik napędu AF, zapewniający szybkie i ciche ogniskowanie. Pierwszymi obiektywami Pentaxa wyposażonymi w silniki SDM są (a w zasadzie będą) modele SMC DA* 16-50 mm F2.8 ED AL [IF] SDM i SMC DA* 50-135 mm F2.8 ED [IF] SDM. Korzystać będą one z zasilania poprzez styki systemu Power Zoom (bagnet w wersji KAF2), zatem obecnie jedynym aparatem Pentaxa przystosowanym do pracy z tymi obiektywami jest K10D (oraz bliźniaczy Samsung GX-10). Zobacz też artykuł: Co do czego pasuje – przewodnik po bagnetach i oznaczeniach obiektywów Pentaxa.

Secure Digital. (SD) Standard kart pamięci flash, stosowanych jako nośniki danych m.in. w cyfrowych aparatach fotograficznych opracowany w 1990 roku przez firmy Matsushita (Panasonic), SanDisk oraz Toshiba. Karty SD mają niewielkie rozmiary (małego znaczka pocztowego). Specyfikacja SD w dużej mierze oparta jest na specyfikacji kart MMC – do tego stopnia, że obu rodzajów kart można używać w tych samych czytnikach. Podstawowa różnica polega na tym, że karty SD zawierają wbudowane mechanizmy szyfrowania oraz zarządzania prawami autorskimi do zapisanych na nich utworów (stąd Secure w nazwie), jednak funkcje te praktycznie nigdy nie są wykorzystywane. Maksymalna pojemność karty SD to 4GB, co okazało się niewystarczające, w związku z tym konsorcjum SDCA opracowało specyfikację nowego rodzaju kart, zgodnych z SD: SDHC. Karty SD mają również dwie miniaturowe odmiany, przeznaczone do stosowania w małych urządzeniach przenośnych: telefonach komórkowych, PDA i odtwarzaczach MP3. Zobacz też: Pamięć flash.

Shift. Oznaczenie obiektywów, które pozwalają na odsuwanie osi optycznej obiektywu od osi aparatu. Operacja taka pozwala na korygowanie perspektywy – funkcja taka jest szczególnie przydatna podczas wykonywania zdjęć architektury oraz reklamowych. Zobacz też: Tilt.

SIC. (Super Integrated Coating) Oznaczenie najnowszej generacji powłok antyrefleksyjnych Nikona. W tej technologii rodzaj i liczba powłok nakładanych na każdy element optyczny są optymalizowane zarówno pod kątem materiału, z jakiego wykonany jest element, jak i konstrukcji optycznej całego układu, czyli obiektywu. Z tego powodu powłoki SIC są stosowane głównie w skomplikowanych, wieloelementowych zoomach. Zobacz też artykuł: Co znaczą magiczne symbole DX, VR, G, AI-S, czyli oznaczenia obiektywów Nikona?

SMC. (Super-Multi-Coating) Oznaczenie opatentowanych w 1971 roku przez Pentaxa wielowarstwowych powłok przeciwodblaskowych. Cieszą się one opinią jednych z najlepszych na świecie. Spotkać można starsze obiektywy Pentaxa, które mają powłoki przeciwodblaskowe, jednak nie są to powłoki SMC.

Soczewka nasadkowa. Soczewka w odpowiedniej oprawie (z gwintem bądź bagnetem) umożliwiającej nakładanie jej na obiektyw aparatu. Zazwyczaj są to soczewki zbierające (skupiające), które skracają ogniskową obiektywu, i dzięki temu umożliwiają fotografowanie z mniejszych odległości. Ponieważ nie są one uwzględnione w obliczeniach obiektywu, zwykle psują jego korekcję i pogarszają własności optyczne.

SP. (Super Performance) Oznaczenie profesjonalnej serii obiektywów Tamrona. Wyróżniają się solidnym wykonaniem, wysoka jakością optyki i dużą jasnością (chociaż niekoniecznie stałym otworem wzglednym). Zobacz też artykuł Oznaczenia obiektywów Tamron.

SP. (Super Protect) Tak określane są dodatkowe powłoki ochronne nanoszone na przednią soczewkę niektórych obiektywów Pentaxa. Zobacz też artykuł: Co do czego pasuje – przewodnik po bagnetach i oznaczeniach obiektywów Pentaxa.

Statyw. Podstawa służąca do stabilnego zamocowania aparatu. W zależności od przeznaczenia mogą to być ciężkie konstrukcje przeznaczone do stosowania w studio (atelier) lub lekkie, składane konstrukcje przenośne. Waga i sztywność statywu musi być dostosowana do masy aparatu, z którym będzie stosowany. Integralną częścią statywu może być głowica, pozwalająca precyzyjnie ustawić aparat w określonej pozycji. W droższych modelach statywów głowica jest osobnym, wymiennym elementem.

Strumienica. Lampa studyjna emitująca wąski snop lub stożek światła. Nazwę tę nosi również nakładka modelująca na typową lampę studyjną pełniąca tę samą funkcję.

SWM. (Nikon) Silent Wave Motor – nazwa ta oznacza piezoelektryczny silnik napędzający układ autofokusa. Jego podstawowe zalety to szybka, precyzyjna i cicha praca. Dodatkowo w pierścieniowej odmianie, stosowanej w droższych obiektywach, zapewnia możliwość ręcznego przeostrzania w dowolnym momencie, bez konieczności przełączania w tryb manualny. Obiektywy wyposażone w silnik SWM noszą symbol AF-S. Zobacz artykuł: Co znaczą magiczne symbole DX, VR, G, AI-S, czyli oznaczenia obiektywów Nikona?

Synchronizacja lampy błyskowej. Wykonanie zdjęcia z lampą błyskową wymaga wyzwolenia jej błysku w ściśle określonym momencie – wówczas, gdy migawka jest całkowicie otwarta (starsze rodzaje lamp błyskowych, np. spaleniowe, wymagały wyzwolenia ułamek sekundy wcześniejszego). Aby to umożliwić, zapewnia się połączenie elektryczne pomiędzy aparatem fotograficznym a lampą błyskową za pośrednictwem tzw. złącza X (PC Terminal) lub gorącej stopki (ta ostatnia zapewnia często nie tylko wyzwolenie lampy, ale i wymianę dodatkowych informacji pomiędzy lampą i aparatem). W wypadku dłuższych czasów otwarcia migawki lampa może też zostać wyzwolona na początku bądź pod koniec ekspozycji – nazywa się to synchronizacją na odpowiednio pierwszą lub drugą kurtynę (lamelkę) migawki. Taki sposób wyzwolenia błysku pozwala uzyskać dodatkowe efekty uwidaczniające ruch przedmiotów w kadrze.