Jaka to seria?
W ostatnich latach Pentax zubożył mocowanie bagnetowe zarówno po stronie korpusu, jak i obiektywu. Powoduje to, że najstarsze obiektywy (serie K i M, a zatem te, które nie mają na pierścieniu pozycji A), mogą mieć problemy ze współpracą z korpusami, w których zabrakło małej dźwigni, pozwalającej korpusowi stwierdzić, w jakim położeniu znajduje się pierścień przysłony.
Poszczególne modele aparatów rozmaicie zachowują się w tej sytuacji. Analogowe MZ-60/ZX-60 w ogóle nie pozwolą na wykonanie zdjęcia (chyba, że… nakleimy kawałek taśmy klejącej na bagnecie obiektywu w miejscu, gdzie trafiają styki aparatu). Modele MZ-50/ZX-50 wykonają zdjęcie, jednak będzie ono niedoświetlone.
W wygodniejszej sytuacji są posiadacze korpusów serii *ist, ist D, cyfrowych K (oraz bliźniaczych Samsungów). Mogą oni wykonać poprawnie naświetlone zdjęcie posiłkując się funkcją blokady ekspozycji (przycisk AE-L). W tym celu należy w Custom settings aparatu pozycję Using aperture ring ustawić na ON, po czym wybrać manualny tryb ekspozycji [M. Teraz możemy po skadrowaniu zdjęcia ustawić odpowiednią wartość przysłony pierścieniem i dokonać pomiaru ekspozycji. Następnie zapamiętujemy go korzystając ze wspomnianego przycisku AE-L i wykonujemy zdjęcie.

Najbardziej uniwersalne obiektywy Pentaxa to serie zawierające literę A na pierścieniu przysłon.

Z kolei budżetowa seria obiektywów FA J pozbawiona została pierścienia przysłony, zatem najlepiej współpracować będzie jedynie z lustrzankami zapewniającymi sterowanie wartością przysłony z poziomu korpusu. W przeciwnym wypadku tracimy możliwość wykonywania zdjęć z priorytetem przysłony oraz w trybie manualnym. W wypadku korpusów pozbawionych priorytetu czasu (jak Program A/Program Plus, A3/A3000, seria P) do dyspozycji zostaje nam wyłącznie pełna automatyka ekspozycji. W jeszcze starszych korpusach (LX, serie K i M) obiektywy te są w zasadzie bezużyteczne. Poniżej przedstawiamy krótki przewodnik po poszczególnych seriach optyki Pentaxa oraz stosowanych odmianach bagnetu K:

SMC Pentax – Pierwsza seria obiektywów z bagnetem K, a zatem manualnych. Wszystkie informacje pomiędzy obiektywem, a korpusem (w tym ustawiona pierścieniem wartość przysłony) przekazywane są mechanicznie. Chociaż litery tej nie ma w nazwie serii, często nazywane są serią K. Ich użyteczność w korpusach (zwłaszcza analogowych) z "okrojonym" bagnetem KAF może być ograniczona. Ich przydatność należy sprawdzić w dokumentacji aparatu.
SMC Pentax-M – Druga seria obiektywów Pentaxa z bagnetem K, pojawiła się wraz z wprowadzeniem korpusów serii M. Użyteczność z najnowszymi korpusami jak serii K.
SMC Pentax-AF (1981) Do tej serii należy tylko jeden obiektyw: SMC Pentax-AF 35-70/2.8, korzystający z bagnetu KF, i współpracujący z korpusem ME-F. Był to nieudany eksperyment Pentaxa z wprowadzeniem napędu AF do obiektywu. Obiektyw ten z wszystkimi korpusami poza ME-F zachowuje się jak manualny obiektyw serii M.
SMC Pentax-A – (1983) Pierwsza seria obiektywów, które umożliwiają korpusowi pracę w trybie priorytetu czasu ekspozycji oraz pełnej automatyki. Na pierwszy rzut oka wyróżniają się jedynie dodatkową pozycją A na pierścieniu przysłony (należy go w tym położeniu ustawić by działały wspomniane automatyki ekspozycji). Zmiany objęły jednak również mocowanie bagnetowe (ta odmiana nazywa się KA) – od tej pory ruch dźwigni domykającej przysłonę jest proporcjonalny do ustawianego otworu względnego. Na bagnecie pojawiły się również styki elektryczne (w innym położeniu, niż w bagnecie KF!), które przekazują pomiędzy obiektywem i korpusem szereg informacji, niezbędnych do pracy w trybach P i Tv. Przy pierścieniu przysłony ustawionym w położeniu innym niż A zachowują się jak seria K lub M.
SMC Pentax-F – drugie, dużo bardziej udane, podejście Pentaxa do systemu autofokus. Obiektywy tej serii mają bagnet KAF i korzystają z napędu AF wbudowanego w korpus aparatu, przenoszonego mechanicznym sprzęgłem znajdującym się w obrębie bagnetu (rozwiązanie analogiczne jak w bagnecie AF Nikona). Pojawił się również siódmy styk elektryczny, którym obiektyw informuje korpus o swojej ogniskowej, ustawionej odległości ostrzenia, wartości ustawionej na pierścieniu przysłony oraz rozmiarach obiektywu. Ta ostatnia informacja pozwala korpusowi obliczyć, czy obiektyw nie będzie rzucał cienia przy korzystaniu z wbudowanej lampy błyskowej. Ponadto obiektywy tej serii zawierają układ elektroniczny, w którym zapisana jest optymalna dla danego obiektywu krzywa sterująca automatyki (kombinacje jasność/czas ekspozycji/przysłona).
SMC Pentax-FA – druga generacja obiektywów Pentaxa przystosowanych do napędu AF. Część z nich zawiera funkcje Power Zoom, dlatego wykorzystują bagnet KAF2, zawierający dwa dodatkowe styki sterujące działaniem tej funkcji. Ta seria obiektywów ma również zapisaną informację o charakterystyce MTF – pozwala to korpusowi dobierać taką wartość przysłony, przy jakiej obiektyw daje najostrzejszy obraz (ta informacja przesyłana jest przez siódmy styk bagnetu).
SMC Pentax-FA J – budżetowa seria obiektywów z autofokusem, pozbawionych pierścienia przysłon. Z najstarszymi korpusami wyposażonymi w „czysty” bagnet K pracują tylko przy pełnym otworze przysłony. W pozostałych przypadkach zachowują się jak obiektywy serii A, F lub FA z pierścieniem przysłony w pozycji A. Przeznaczone do współpracy przede wszystkim z korpusami wyposażonymi w „obcięte” wersje bagnetu KAF lub KAF2.

Pozbawiony pierścienia przysłon obiektyw smc P-FA J 18-35mm F4-F5.6 AL, nie będzie współpracował z najstarszymi, manualnymi korpusami, zaś z częścią nowszych modeli jedynie w ograniczonym zakresie.

SMC Pentax-DA – seria obiektywów Pentaxa przeznaczona wyłącznie do współpracy z niepełnoklatkowymi lustrzankami cyfrowymi. Ze względu na mniejsze pole obrazowe, w lustrzankach analogowych część z nich da obraz z bardzo silnym winietowaniem lub wręcz zaczernionymi narożnikami. W tej serii pojawiła się funkcja Quick Shift Focus (QSF), a więc ręcznego przeostrzania bez konieczności odłączania napędu AF przełącznikiem. Podobnie jak w serii FA J, brak pierścienia przysłon.
SMC Pentax-D FA – obiektywy pełnoklatkowe, jednak przystosowane do współpracy z lustrzankami cyfrowymi. Pod względem funkcjonalnym stanowią kompilację serii DA i FA: do dyspozycji mamy zarówno pierścień przysłon, jak i funkcję QSF.

Oprócz wymienionych zasadniczych serii optyki Pentaxa, spotkać można jeszcze obiektywy wyróżnione dodatkowo znakiem * lub dopiskiem Limited.
Ten pierwszy symbol to oznaczenie obiektywów profesjonalnych należących do serii M, A, F i FA. Podobnie jak w wypadku klasy L Canona czy EX Sigmy, nie ma dokładnej definicji, czym musi się charakteryzować obiektyw, by się do oznaczenia gwiazdką zakwalifikować. Zawsze jednak są to solidnie zbudowane obiektywy o bardzo wysokiej jakości optycznej, z wygodnymi i szerokimi pierścieniami ostrzenia, niekiedy posiadające uszczelnienia.
Oznaczeniem Limited są z kolei sygnowane unikatowe obiektywy stałoogniskowe o rewelacyjnych właściwościach optycznych i pancernej budowie. Ich cechą charakterystyczną są nietypowe ogniskowe i maksymalne otwory przysłony. Towar zdecydowanie przeznaczony dla koneserów.