Lustrzanką też się da
Choć zabieranie ze sobą na wyjazd narciarski cyfrowego korpusu wydać się może wielu osobom mało wygodne, to jednak nie możemy zapominać, że jakość obrazu rejestrowanego przez lustrzanki nadal znacząco przewyższa możliwości aparatów kompaktowych. Nic więc dziwnego, że fotoamatorzy, którym zależy przede wszystkim na wierności odwzorowania kolorów i niskim poziomie zaszumienia zdjęć, są w stanie dźwigać w plecaku nawet spory ciężar, by móc później z satysfakcją prezentować swoje fotografie.
Ogólne zasady wykonywania zdjęć korpusami cyfrowymi są takie same jak te, które wcześniej opisaliśmy. Niemniej, aby w pełni wykorzystać możliwości sprzętu, warto podłączyć do niego najlepszy z posiadanych obiektywów, np. stałoogniskową "pięćdziesiątkę", wybrać wysoką wartość przysłony, by zagwarantować odpowiednią wyrazistość wszystkich planów i samodzielnie wskazać punkt ostrości lub ustawić ostrość na odległość hiperfokalną. Tak jak w przypadku kompaktów, powinniśmy zadbać o właściwe ustawienie balansu bieli i wykorzystać blokadę pomiaru ekspozycji lub indywidualnie dobrać parametry czasu i przysłony w trybie manualnym. Jeśli warunki oświetleniowe na to pozwalają, fotografujmy przy możliwie najniższej czułości matrycy (np. 100 ISO), a gdy na karcie pamięci mamy jeszcze sporo miejsca, zapisujmy zdjęcia w formacie RAW. W razie popełnienia jakiegoś błędu w doborze parametrów ekspozycji, będziemy mogli wówczas – jeszcze przed przystąpieniem do składania panoramy – skorygować nieco nasze kadry.

Elektroniczna poziomnica jest szalenie przydatna podczas wykonywania panoram.

Niektóre aparaty, głównie lustrzanki, wyposażone są w funkcję elektronicznej poziomicy wyświetlanej na LCD aparatu, jest ona szalenie przydatna podczas wykonywania panoram. Użytkownicy aparatów wyposażonych w stopkę dla zewnętrznej lampy błyskowej mogą też zaopatrzyć się w niewielką poziomicę bąbelkową, dostępną w sklepach fotograficznych, która po wsunięciu w sanki złącza lampy błyskowej, pozwoli nam upewnić się, czy tor prowadzenia aparatu umieszczonego na kijku przebiega prawidłowo.

Zamocowana w stopce dla lampy błyskowej poziomica ułatwia zachowanie na zdjęciach prostej linii horyzontu.

Ponieważ większość lustrzanek nie oferuje żadnych programowych udogodnień przy wykonywaniu panoram, musimy sami zadbać o to, by na poszczególnych zdjęciach przynajmniej 1/3 obrazu pokrywała się z poprzednim ujęciem. Nie jest to trudne, jeśli jeszcze przed rozpoczęciem sesji, odpowiednio zaplanujemy liczbę niezbędnych do wykonania kadrów. Większy rozmiar i ciężar aparatu ułatwi nam w tym przypadku stabilne przemieszczanie sprzętu, jednak i tak trzymając korpus, warto mocno oprzeć łokcie na klatce piersiowej i stojąc w wygodnym rozkroku powoli kręcić tułowiem. Inną metodą, ułatwiającą obracanie aparatu równolegle do linii horyzontu, jest wykorzystanie kija narciarskiego w roli monopodu.
Wyjątkiem pod tym względem są zbliżone konstrukcyjnie do lustrzanek aparaty Sony A33 i A55 bazujące na technologii półprzepuszczalnego lustra. Podobnie jak aparaty z wymienną optyką serii NEX, oferują one funkcje wspomagania wykonywania i automatycznego sklejania panoram, w tym również trójwymiarowych panoram 3D.

Aparat Sony A55 ze stałym, półprzepuszczalnym lustrem wspomaga wykonywanie i automatycznie skleja panoramy, w tym panoramy 3D.

Nie popełniaj błędów
Jest jeszcze kilka istotnych elementów, na które warto zwrócić uwagę przy wykonywaniu zdjęć panoramicznych, gdyż pozwalają one zaoszczędzić sporo czasu podczas późniejszego łączenia ujęć na komputerze i sprawiają, że uzyskany efekt wygląda zachwycająco. Przed przystąpieniem do fotografowania koniecznie powinniśmy w naszym cyfraku ustawić ręcznie balans bieli. Możemy wybrać któreś ze zdefiniowanych ustawień (np. światło dzienne, ang. Daylight) lub dokonać samodzielnego pomiaru, kierując obiektyw w stronę białej lub neutralnie szarej powierzchni. Jeśli aparat na to pozwala, włączmy manualny tryb ustawiania ostrości i samodzielnie wybierzmy odległość ogniskowania.
Jednym z najczęstszych błędów przy robieniu zdjęć panoramicznych kompaktem jest ustawianie obiektywu na najszerszą z dostępnych ogniskowych. Szerokokątny obiektyw, choć pozwala zarejestrować rozległy krajobraz przy mniejszej liczbie ujęć, to wprowadza jednak znaczne zniekształcenia obrazu, które utrudnią nam później takie złożenie zdjęć, by łączenia kadrów były niezauważalne. Lepszym rozwiązaniem jest ustawienie zoomu w pozycji środkowej, w przybliżeniu odpowiadającej ogniskowej ok. 50 mm w analogowej fotografii małoobrazkowej.
Inny, równie często popełniany błąd podczas kadrowania na wyświetlaczu, to wykonywanie zdjęć i obracanie się z rękami mocno wyciągniętymi przed siebie. Taka technika powodować będzie powstawanie na kolejnych zdjęciach zjawiska paralaksy, czyli zmiany położenia obiektów z pierwszego planu względem tła i może nawet uniemożliwić dopasowanie do siebie następujących po sobie kadrów. Jeśli aparat ma wbudowany wizjer to korzystajmy z niego, a jeśli mamy do dyspozycji tylko wyświetlacz to trzymajmy sprzęt jak najbliżej twarzy i zmieniajmy pozycję w osi obrotu aparatu, wykorzystując do jego stabilizacji np. wbity w śnieg kijek narciarski. Zwróćmy też uwagę, by obrót odbywał się równolegle do linii horyzontu.
Przed rozpoczęciem fotografowania upewnijmy się też, że w polu widzenia nie znajdują się osoby, które mogą chcieć się przemieścić, gdyż zostaną one wówczas zarejestrowane w kilku miejscach naszej panoramy. Opisana sytuacja może być jednak inspirującym pomysłem na ciekawą sesję zdjęciową. Odpowiednio zaplanowane ujęcia z tą samą osobą czy grupą znajomych, znajdujących się w różnych pozach w kilku miejscach kadru, będzie z pewnością oryginalną pamiątką z wyjazdu.

Na zakończenie
Oczywiście zastosowanie się do wszystkich wymienionych wskazówek nie gwarantuje wykonania idealnie pasujących do siebie zdjęć. Aby takie uzyskać, niezbędny byłby statyw z odpowiednią głowicą, umożliwiającą precyzyjne wyznaczenie punktu węzłowego obiektywu (ang. nodal point). Jednak jeśli nasze fotografie mają być przede wszystkim pamiątką z zimowych ferii, to możemy się bez niego obejść. Zdjęcia wykonane z ręki, przy odrobinie wysiłku podczas obróbki w programie graficznym, z pewnością uda się z złożyć w efektowną panoramę, a jej niedoskonałości nie będą zbytnio widoczne przy prezentacji ich na stronie WWW lub komputerze ani na mniejszych odbitkach. Nie warto więc rezygnować z możliwości zarejestrowania otaczającego nas krajobrazu, tylko dlatego, że nie mamy ze sobą statywu. Jeśli więc podczas zimowego odpoczynku zachwyci nas rozległy górski pejzaż, śmiało sięgnijmy po aparat, a po powrocie do domu poskładajmy ujęcia w spójną całość, korzystając z dostępnych programów.



Zobacz także:
TEST: Vanguard GH-100 - snajperska głowica kulowa
Olympus PEN E-PL1 – na co dzień i w podróży
D7000 - filmowanie według Nikona
Nikon D7000 - rozwiń skrzydła!
Lustrzanka zamiast kamery?
Szwajcaria w obiektywach Olympus Mikro 4/3
Jedziemy na Grenlandię, czyli jak zrealizować fotograficzne marzenie
Sony NEX: Świetna zabawa i kreatywna fotografia dla każdego
Sony NEX: Aparat na każdą okazję – kieszonkowa lustrzanka i kamera w jednym
Zdjęcia panoramiczne – poradnik dla początkujących
Programy do tworzenia zdjęć panoramicznych