HS – (High Speed) Jest to oznaczenie szybkiego napędu układu autofokusa, wprowadzonego przez Minoltę w 1998 roku wraz. Chociaż nie jest on tak cichy, wielu użytkowników twierdzi, że szybkością dorównuje dużo nowszemu napędowi SSM.

Obiektywy Minolty z napędem autofokusa HS są oznaczone bardzo wyraźnym, dużym napisem.

N– (New) Patrz: RS
i – Patrz: RS
RS – (Re-Styled) Około roku 1990 Minolta zaczęła zmieniać wygląd obiektywów na bardziej nowoczesny, i większość ówcześnie produkowanych szkieł pojawiła się w nowej szacie. Niekiedy zmiany sięgały głębiej, np. wprowadzano przysłonę o kołowym otworze, jednak zasadnicza konstrukcja optyczna obiektywów nie uległa zmianie. Nowe wersje otrzymały oznaczenie RS (niekiedy oznaczenie to było zastąpione literami N lub i) w nazwie, choć zwyczajem właściwym Minolcie nie pojawiło się ono na obudowie większości zmodernizowanych obiektywów.
SSM – (SuperSonic Motor) - Symbolem tym oznaczone są obiektywy wyposażone w piezoelektryczny, pierścieniowy silnik napędu autofokusa. Zasada jego działania jest analogiczna jak w wypadku konkurencyjnych rozwiązań USM (Canon), SWM (Nikon), HSM (Sigma) - w odróżnieniu od typowego silnika elektrycznego, wykorzystuje elastyczny stojan oraz wirnik z ceramicznymi elementami piezoelektrycznymi. Jego podstawowe zalety to szybka, precyzyjna i cicha praca, z natury też pozwala na ręczne przeostrzanie bez konieczności odłączania napędu autofokusa (DMF – Direct Manual Focus).Wprowadzony został w 2003 roku wraz z obiektywami AF 300 F2.8 APO G D SSM oraz AF 70-200 F2.8 APO G (D) SSM. Obiektywy te są produkowane do tej pory pod marką Sony. Ponieważ do sterowania i zasilania układu SSM wykorzystywane są trzy dodatkowe styki bagnetu, będzie on poprawnie działał z korpusami Minolty począwszy od modelu Dynax/Maxxum/Alpha 7 oraz Sony A100 i A700. Ze starszymi korpusami Minolty obiektywy te zapewniają wyłącznie manualne ogniskowanie.
STF – (Smooth Trans Focus) W ten sposób oznaczone zostały dwa (Minolta STF 135 F2.8 [T4.5] oraz jego wyprodukowany przez Sony następca – Sony 135mm F2.8 [T4.5] STF) bardzo nietypowe, portretowe obiektywy, pozwalające w kontrolowany sposób kształtować sposób odwzorowania na zdjęciu obszarów nieostrych. W przeciwieństwie do konstrukcji innych producentów, nie są to obiektywy typu soft-focus, w których za kształtowanie obszarów nieostrych odpowiada stopień korekcji aberracji sferycznej.
W przejętej przez Sony oryginalnej konstrukcji Minolty zastosowano tzw. filtr apodyzacyjny – zespół dwóch sklejonych ze sobą soczewek o przeciwnych krzywiznach, z których ujemna (rozpraszająca) została wykonana ze neutralnie szarego szkła. Zespół taki zachowuje się jak szary filtr, którego gęstość zwiększa się w kierunku krawędzi. Filtrowi apodyzacyjnemu towarzyszy druga, dziesięciolistkowa (główna przysłona jest dziewięciolistkowa) przysłona o zakresie pracy od f/4.5 do f/6.7. Ponieważ zespół filtra i przysłony umieszczony jest poza płaszczyzną przysłony głównej, nie oddziałuje na głębię ostrości, a na sposób kształtowania nieostrości. Stopniem domknięcia przysłony pomocniczej steruje się za pośrednictwem osobnego pierścienia.

Sony 135mm F2.8 T4.5 STF to jeden z bardziej oryginalnych obiektywów do zastosowań portretowych. Dodatkowy pierścień pozwala wpływać na siłę oddziaływania filtra apodyzacyjnego.

Macro – W przeciwieństwie do większości producentów Sony (a dawniej Minolta) dość restrykcyjnie podchodzi do oznaczenia Macro. Sygnowane w ten sposób obiektywy mają bez wyjątku skalę odwzorowania co najmniej 1:1 (Minolta AF 3x-1x 1.7-2.8 Macro zapewnia skalę odwzorowania aż do 3:1).
T* – W ten sposób na obiektywach skonstruowanych dla Sony przez Zeissa zaznaczone zostało zastosowanie legendarnych już powłok antyrefleksyjnych T.
MF – (Manual Focus) Oznaczenie jedynego manualnego obiektywu Minolty przeznaczonego dla systemu Dynax/Maxxum/Alpha, MF 135 F2.8 T4.5 STF. Sony nie oznacza specjalnie obiektywów manualnych.
DMF – (Direct Manual Focus) Specyficzne dla systemu Alfa (a odziedziczone po systemie Dynax/Maxxum Minolty) rozwiązanie automatycznego odłączania napędu autofokusa. Polega ono na tym, że automatyczne sprzęgło odłącza napęd obiektywu po ustawieniu ostrości przez układ AF, dzięki czemu możliwe jest ręczne przestrzenie.
xi – Oznaczenie szkieł wprowadzonych przez Minoltę wraz z korpusem Dynax 7xi. Ich cechą charakterystyczną jest elektrycznie napędzany układ zmiany ogniskowej, sterowany z poziomu korpusu (czyli zestaw taki funkcjonuje podobnie, jak większość dzisiejszych aparatów kompaktowych). Chociaż obiektywy xi będą działać z współczesnymi korpusami, ich funkcjonalność jest mocno ograniczona.
ZA – (Zeiss Alpha) Oznaczenie obiektywów z bagnetem A, skonstruowanych przez koncern Carl Zeiss z Oberkochen. Seria ta obejmuje dwa manualne, pełnoklatkowe obiektywy stałoogniskowe (Planar T* 1,4/85 ZA i Sonnar T* 1,8/135 ZA) oraz zoom o polu obrazowym APS: Vario-Sonnar T* DT 3,5-4,5/16-80 ZA.

Zobacz także:
Co do czego pasuje – przewodnik po bagnetach i oznaczeniach obiektywów firmy Pentax
Oznaczenia obiektywów Canona dla systemu EOS
Oznaczenia obiektywów Tamron
Oznaczenia obiektywów Sigma
Ile naprawdę widzi aparat, czyli kąt widzenia obiektywu
Kalkulator kątów i pola widzenia obiektywu
Ogniskowa, czyli jak aparat widzi nieskończoność
Oznaczenia obiektywów Tokina
Potrójne widzenie, czyli skąd się bierze aberracja chromatyczna?
Soczewki asferyczne – chwyt marketingowy czy rzeczywista innowacja?
Powłoki antyodblaskowe – jak wpływają na nasze zdjęcia?
Co znaczą magiczne symbole DX, VR, G, AI-S, czyli oznaczenia obiektywów Nikona?
OBALAMY MITY: Głębia ostrości w lustrzankach cyfrowych
Głębia ostrości w praktyce i w teorii
Co widzi obiektyw, a co zobaczy matryca?
Słowniczek pojęć fotograficznych