Prezentowane przykłady obejmują edycję dwóch zdjęć wykonanych kieszonkowym aparatem kompaktowym (w tej roli Sony DSC-T9) podczas wakacyjnej imprezy, jaką był średniowieczny turniej w Ogrodzieńcu z 2007 roku. Jest to więc przykład zdjęć, jakie każdy z nas robi przy wielu okazjach. Fotografie zostały wykonane z dbałością o odpowiednią kolorystykę, ekspozycję, kadrowanie itd. – jedyne, co im doskwiera to zbyt duża, typowa dla tego modelu aparatu głębia ostrości.

Metoda 1: niewielka korekta rozmycia dalszego planu
Pierwszy przykład to zdjęcie przedstawiające modelkę w średniowiecznej sukni siedzącą na murach ruin zamku ogrodzienieckiego z widocznymi w tle skałami Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Niestety właśnie te malownicze skały – choć w oryginalnym zdjęciu odcinające się od tła – po pomniejszeniu zdjęcia na potrzeby galerii internetowej zlały się z pierwszym planem.

Przykładowe zdjęcie w oryginalnej wielkości odznacza się całkiem przyzwoitym rozróżnieniem pierwszego planu od tła. Niestety, po przeskalowaniu zdjęcia do mniejszych rozmiarów i jego wyostrzenia efekt ten został utracony.

W pierwszej kolejności wyodrębnimy ze zdjęcia pierwszy plan – użyjemy w tym celu narzędzia Szybka Maska (Quick Mask). Do odpowiedniego trybu pracy przechodzimy wciskając klawisz [Q]. Następnie wybieramy odpowiedni pędzel i "zamalowujemy" fragment zdjęcia z jego pierwszym planem.
W tym momencie napotkamy pierwszą trudność, z jaką zapewne zetkniemy się dość często – obszar trawy w centralnej części zdjęcia o bardzo nieregularnych krawędziach. Zaznaczając go użyjmy pędzla o zmiękczonej krawędzi – parametr Twardość (Hardness) zmniejszamy do około 50% w stosunku do wartości 90%, która nadaje się do obrysu skał i sylwetki fotografowanej osoby.

Czerwony kolor Szybkiej Maski definiuje obszar, który w dalszym etapie obróbki nie ulegnie rozmyciu.

Ponowne naciśnięcie klawisza [Q] powoduje wyjście z Szybkiej Maski i przejście do normalnego trybu pracy. Zobaczymy wówczas, że widoczny na zdjęciu dalszy plan został otoczony przerywaną linią zaznaczenia.
Wówczas wystarczy już tylko nałożyć rozmycie. Użyjemy w tym celu prostego, lecz całkiem skutecznego filtra o nazwie Rozmycie Gaussowskie (Gaussian Blur). Wybieramy w tym celu z menu Filtry | Rozmycie (Filter | Blur) pozycję o tej właśnie nazwie. W nowo otwartym oknie stopień rozmycia dobieramy eksperymentalnie – w naszym przykładzie zadowalające efekty uzyskaliśmy już przy wartości 4. Pamiętajmy, że zbyt silne rozmycie będzie nie tylko wyglądało niezbyt naturalnie, ale spowoduje też uwidocznienie się brzydkich artefaktów na takich problematycznych obszarach obrazu, jak wspomniana wcześniej trawa.

Tylko na dużym powiększeniu skomplikowanego do wyszparowania fragmentu z trawą widać, że płytka głębia ostrości uzyskana została w sposób sztuczny.

Ostateczny efekt dość trudno odróżnić od rzeczywistego zdjęcia z płytką głębią ostrości wykonanego cyfrową lustrzanką z jasnym obiektywem. Jeżeli jednak krawędzie niektórych obiektów (w naszym przypadku skał w prawym górnym rogu obrazu) wydadzą nam się zbyt miękkie, lekarstwem na to może być użycie pędzla o większej twardości podczas zaznaczania maski.
W następnym przykładzie opiszemy metodę, w której dokonywanie poprawek w kształcie maski będzie możliwe również po zmiękczeniu i rozmyciu tła fotografii.

Rezultat końcowy obróbki. Uporanie się z problemem nieco zbyt mocnego rozmycia krawędzi skał pozostawiamy jako temat do samodzielnych ćwiczeń.