Zdjęcie pojedyncze oraz przed i po
Podobnie, jak w przypadku modułu Library, zawartość okna roboczego modułu Develop może być wyświetlana na więcej niż jeden sposób. O ile jednak przy przeglądaniu kolekcji fotografii mieliśmy do dyspozycji aż cztery widoki i mogliśmy oglądać wiele zdjęć na raz, o tyle w tym wypadku przyglądać możemy się tylko jednemu zdjęciu na dwa sposoby.

Animacja ukazuje wszystkie sposoby wyświetlania poddawanych edycji zdjęć w module Develop. Kolejne klatki zmieniają się w odstępach czterosekundowych.

Pierwszy z nich, o znajomo brzmiącej nazwie Loupe View (uruchamiany klawiszem [D]) to po prostu wyświetlanie zdjęcia poddawanego edycji w jego aktualnym stanie. Jest to domyślny i najczęściej stosowany sposób oglądania fotografii w module Develop. Drugi z dostępnych trybów nosi nazwę Before and After (pl. Przed i po) i może być wyświetlany na cztery sposoby przełączane za pomocą menu rozwijalnym dostępnym pod uruchamiającą ten tryb ikoną lub w menu View | Before / After. W widokach tych zdjęcie aktualne może być na różne sposoby porównywane ze źródłowym, co ułatwia edycję.
W trybie Before and After na pasku narzędzi pojawiają się trzy dodatkowe ikony służące do kopiowania i zamiany miejscami ustawień pomiędzy zdjęciami źródłowym i aktualnym.

Kadrowanie – zupełnie nowatorskie podejście do tematu
Elementem aplikacji Adobe Lightroom, który na wielu użytkownikach tego programu (włączając w to niżej podpisanego) wywarł zdecydowanie największe wrażenie było narzędzie do kadrowania i obracania fotografii. Miało na to wpływ odmienne podejście do tej czynności od tego, jakie dotychczas prezentowali nam twórcy programów graficznych. Idea ta była prosta, lecz niesłychanie skuteczna: zamiast zaznaczać na nieruchomej fotografii prostokątny kształt kadru i obracać go pod wybranym kątem, zakreślamy prostokątny obszar i przesuwamy oraz obracamy pod nim zdjęcie. Zaznaczony fragment fotografii, wyróżniony niewygaszoną kolorystyką jest wykadrowanym przez nas zdjęciem.

Ponieważ prostokąt przedstawiający kadrowane zdjęcie cały czas jest ustawiony poziomo, nie musimy sobie wyobrażać, jak dokładnie będzie wyglądało zdjęcie po jego odwróceniu.

Zalety takiego rozwiązania nie muszą być jasne dla każdego czytającego ten opis, ale na pewno zostaną one docenione przez wszystkich, którzy wypróbują to narzędzie w praktyce. Przede wszystkim odpada konieczność wyobrażania sobie, jak obracane i przekadrowane zdjęcie będzie wyglądało po zakończeniu całego procesu – nie musimy już zgadywać, czy poziomie będą te linie, na których nam zależy. Ponadto narzędzie to przygotowane zostało tak, że uniemożliwia ono zaistnienie sytuacji, w której kawałek kadru obejmuje pustą przestrzeń, w której kończy się obraz.
Narzędzie Crop Overlay uruchamiamy za pomocą klawisza [R] lub klikając trzecią ikonę od lewej na pasku z narzędziami. Po włączeniu go zobaczymy na krawędziach zdjęcia pojawiło się osiem jasnych znaczników, a na pasku narzędzi przybyły nowe opcje. Narzędziem kadrowania manipulujemy w taki sam sposób, jak miało to miejsce w Photoshopie – za pomocą myszki. Ponadto klikając ikonę kłódki możemy zablokować lub odblokować możliwość zmiany proporcji kadru. Proporcje te możemy też ustawić otwierając menu rozwijalne pod znajdującym się po prawej stronie kłódki napisem Aspect. Do wyboru mamy predefiniowane najpopularniejsze formaty zdjęć, do których możemy dodać również własne za pomocą opcji Enter Custom.
Z kolei ostatnia ikona po prawej stronie w kształcie poziomnicy służy do obracania fotografii na podstawie wykreślanej na zdjęciu linii wyznaczającej pion lub poziom. Możemy też podać wartość obrotu w stopniach – tu jednak ujawnia się jedyna, lecz dość duża słabość tego narzędzia. Mianowicie każde zdjęcie może być obracane swobodnie jedynie o 45 stopni. Jeżeli zechcemy obrócić je bardziej, musimy najpierw dokonać jednego lub kilku obrotów fotografii zgodnie (kombinacja klawiszy [Ctrl] + []]) lub przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (kombinacja [Ctrl] + [[]) i dopiero wówczas użyć narzędzia Crop Overlay. Z całą pewnością jest to mało eleganckie i niezbyt wygodne rozwiązanie.

Przeogromne bogactwo siatek
Narzędziu do kadrowania i obracania zdjęć towarzyszy jeszcze jedna funkcja, która u użytkowników wywołała szczery podziw – a przynajmniej tej ich części, której udała się ją odkryć. Niestety z niewiadomych powodów funkcja ta jest słabo eksponowana. Mowa o możliwości wyświetlania na ekranie w trakcie kadrowania zdjęć rozmaitych siatek pomocniczych.
Opcja włączająca to narzędzie dostępna jest w menu View | Tool Overlay lub w postaci kombinacji klawiszy [Ctrl] + [Shift] + [H]. Dostępne są trzy ustawienia: włączone, wyłączone oraz włączane w momencie rozpoczęcia kadrowania.

Siatka pomocnicza do kadrowania – niezawodny przyjaciel każdego fotografa. W przypadku programu Adobe Lightroom jeden z sześciu przyjaciół.

Wielu doświadczonych fotografów podczas wykonywania i obróbki zdjęć komponuje je zgodnie z regułą Złotego Podziału lub jej uproszczonej wersji, czyli trójpodziału. Nie są to jednak jedyne reguły kadrowania oparte na klasycznych już podstawach geometrii i estetyki. W Adobe Lightroom zawarto aż pięć najważniejszych układów kompozycyjnych przydatnych podczas planowania kadrów: trójpodział (Thirds), dwa rodzaje podziałów skośnych (Diagonal oraz Triangle), Złoty Podział (Golden Ratio) oraz Złotą Spiralę (Golden Spiral). Formy te uzupełnia szósta, gęsta siatka geometryczna (Grid) ułatwiająca obracanie zdjęć w celu wyprostowania sfotografowanych obiektów, takich jak budynki.
Wyboru siatki dokonujemy w menu View | Crop Guide Overlay lub za pomocą klawisza [O]. Ponadto w przypadku podziałów typu Triangle oraz Golden Spiral możemy klawiszami [Shift] + [O] zmieniać orientację wyświetlanych na ekranie siatek.
Osoby lubujące się w poszukiwaniu tego właściwego kadru nie tylko podczas fotografowania, ale również na ekranie komputera to bogactwo może wręcz przyprawić o zawrót głowy. Dlaczego więc nie skorzystać z tak wspaniałych narzędzi?