Wystawa przybliża postać Václava Havla – opozycjonisty, męża stanu, pisarza i dramaturga, człowieka-ikony – widzianą przez pryzmat powstałych na przestrzeni kilkudziesięciu lat fotografii. Ich autor, Oldřich Škácha, towarzyszył Havlowi przez ponad 30 lat, a zebrany przez niego materiał złożył się na unikalny portret wybitnej osobowości. Powstała w ten sposób dokumentacja nie ogranicza się tylko do rejestracji publicznej aktywności Havla, ale również, co szczególnie interesujące, odsłania jego drugie oblicze, kreśląc wielowątkowy portret prywatny.



Na wystawie zaprezentowanych zostanie kilkadziesiąt fotografii – wśród nich m.in. kadry przedstawiające Havla tuż po uwolnieniu z więzienia, przemawiającego do tłumu z balkonu na placu Wacława, w trakcie pierwszych dni po objęciu urzędu prezydenckiego, podczas zagranicznych podróży, ale też ukazujące go w towarzystwie najbliższej rodziny i przyjaciół, czy we wnętrzu jego wiejskiego domu.

W obiektywie Škácha Havel jawi się więc nie tylko jako opozycjonista, wybitny polityk ale również artysta, mąż, przyjaciel, a przede wszystkim jednostka uwikłana w dzieje. W jednej z wypowiedzi z 1983 roku mówił: „Nie jestem, nigdy nie byłem i nie miałem ambicji, by zostać politykiem czy zawodowym rewolucjonistą. Jestem pisarzem i jeżeli angażuję się w sposób nieliteracki, robię tak, ponieważ uważam to za mój ludzki i obywatelski obowiązek”.



Historia Václava Havla stanowi równocześnie przypomnienie wydarzeń z okresu mrocznego socjalizmu, z czasów przemiany i poszukiwania wolności oraz z momentu upadku starego systemu i narodzin nowego. To także opowieść o grupie dysydentów i scenarzystów, którzy postanowili znaleźć sposób na zmianę politycznego statusu quo. To historia sztuki i artystów oraz ich siły by zmieniać historię. Jest to również historia człowieka, który nie chciał zostać prezydentem i marzył o życiu zwyczajnego człowieka w zwyczajnym, wolnym kraju.



Oldřich Škácha (1941–2014) znany jest przede wszystkim jako fotograf Václava Havla oraz wielu innych osobistości z kręgów kultury i polityki. W 1960 roku ukończył studia fotograficzne w Praskiej Państwowej Szkole Grafiki i od 1962 roku pracował jako fotoreporter dla wielu czechosłowackich i zagranicznych wydawnictw (m.in. Svobodné Slovo, Mladý svět, Květy). Po inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację w 1968 roku otrzymał zakaz wykonywania pracy dziennikarskiej. Zbliżył się do grupy dysydentów skupionych wokół Václava Havla, zaprzyjaźnił się z nim i został jego nieoficjalnym fotografem. Po 1990 roku pracował jako fotograf dla kancelarii prezydenta.

Strona organizatora: www.mck.krakow.pl

Zobacz także:
H&O Harmonia Obiektywna-wystawa prac Romana Timofiejuka
Wystawa prac Tomka Sikory i Renaty Plagi w Galerii Kuratorium
Prace Johna Vachona w Domu Spotkań z Historią
Ryszard Horowitz w Ney Gallery & Prints
Tommaso Bonaventura "If I were Mao" w Galerii Asymetria