Zacznijmy od tego, że sami producenci aparatów za wystarczające do nagrywania filmów w rozdzielczości HD (nie mówiąc już o wykonywaniu pojedynczych zdjęć) uważają karty klasy 6. lub 10., czyli zapisujące dane z prędkością odpowiednio 6 lub 10 MB/s. Taki transfer danych pozwala na nagrywanie filmów bez ryzyka gubienia pojedynczych klatek czy przerwania rejestrowania materiału wideo. Po co zatem kupować kartę szybszą niż zapisującą dane z prędkością 10 MB/s, na przykład najnowszą klasy UHS-1 o minimalnej szybkości zapisu wynoszącej – zgodnie ze specyfikacją tego standardu – aż 104 MB/s?

Karta Kingston SDXC UHS-I U3 64 GB zgodnie z deklaracjami producenta pozwala zapisywać dane z prędkością do 80 Mb/s, a odczytywać je z prędkością do 90 MB/s

Znaczenie ma pojemność bufora
Otóż wszystko zależy od tego, co i w jaki sposób fotografujemy oraz od rozdzielczości matrycy aparatu i interfejsu, jaki wykorzystuje wbudowane w korpus gniazdo lub gniazda kart pamięci. Dlaczego ma to znaczenie? Wyobraźmy sobie, że fotografujemy zawody sportowe rejestrując zdjęcia w serii. W takiej sytuacji o możliwej do zarejestrowania w jednej sekwencji ich liczbie decyduje pojemność bufora aparatu. To on musi przechować w swojej pamięci dane do czasu ich przetworzenia przez procesor i zapisania na karcie. Dopiero po opróżnieni bufora aparat będzie mógł wykonać kolejne ujęcia. Zatem im większa jest rozdzielczość przetwornika obrazu tym większa objętość pliku, z kolei im większy pojedynczy plik tym mniej zdjęć może pomieścić bufor. Jego pojemność jest jeszcze bardziej krytyczna w przypadku, gdy rejestrujemy jednocześnie fotografie w formatach RAW i JPEG. Dlatego też fotografowie sportowi, aby zwiększyć liczbę możliwych do uchwycenia ujęć w serii zapisują je zazwyczaj tylko w formacie JPEG.

Karta SanDisk Extreme Pro SDHC UHS-1 U1 8 GB zgodnie z deklaracjami producenta pozwala zapisywać dane z prędkością do 90 Mb/s, a odczytywać je z prędkością do 95 MB/s

Wąskie gardło – interfejs
Z tego, co zostało napisane powyżej, można wyciągnąć wniosek, iż o faktycznej możliwości rejestrowania dużej liczby zdjęć w serii decyduje po pierwsze pojemność bufora, a po drugie szybkość jego opróżniania. I tu właśnie dochodzimy do sedna sprawy: wydajność karty ma znaczenie w przypadku rejestrowania dużej liczby ujęć w serii, pozwala bowiem szybciej zwolnić pamięć wewnętrzną aparatu. Jednak prędkość nośnika powinna być dopasowana do interfejsu, jaki wykorzystuje gniazdo kart pamięci aparatu. Cóż nam bowiem nawet po najszybszej na świecie karcie pamięci, jeśli wąskim gardłem okaże się ograniczona prędkość transferu danych, jaką może pochwalić się nasze urządzenie. Gdzie szukać informacji na temat jego wydajności? Najlepiej u źródła, czyli w instrukcji obsługi naszego kompaktu czy lustrzanki albo na stronie internetowej producenta aparatu. Najnowsze profesjonale modele lustrzanek dysponują zazwyczaj interfejsem UDMA siódmej generacji (UDMA 7). A oto jaką maksymalną prędkością zapisu charakteryzują się poszczególne odmiany tego standardu:

Prędkości transferu danych różnych trybów standardu UDMA
Tryb	Transfer	Nazwa
0	16,7 MB/s	UDMA16
1	25,0 MB/s	UDMA25
2	33,3 MB/s	UDMA33
3	44,4 MB/s	UDMA44
4	66,7 MB/s	UDMA66
5	100,0 MB/s	UDMA100
6	133,3 MB/s	UDMA133
7	166,0 MB/s	UDMA166

Jak widać w przypadku najnowszych aparatów kupowanie szybkich kart ma sens, o ile tylko kwestia szybkiego opróżniania bufora jest istotna dla naszego sposobu fotografowania, ale nie tylko.