Szybkość, co się zowie
Jednym z impulsów powstania aparatów SLT była poszukiwanie sposobu na zapewnienie aparatom z klasycznym bagnetem A (a zatem korzystającym z optyki lustrzankowej) w pełni funkcjonalnego, wydajnego autofokusu opartego na pomiarze fazowym podczas kadrowania na wyświetlaczu. A77 jest najlepszym przykładem na to, iż pod tym względem pomysł sprawdził się świetnie. Pracujący non stop w trakcie korzystania z podglądu Live View autofokus oparty na pomiarze fazowym pozwolił na osiągniecie bardzo dużej wydajności w trybie zdjęć seryjnych, bo aż 10 klatek na sekundę.

Duża wydajność trybu zdjęć seryjnych w połączeniu ze sprawnie działającym autofokusem pozwalają na fotografowanie nawet bardzo dynamicznych scen.

Prócz tego mamy do dyspozycji półautomatyczny tryb zdjęć Ciągły Priorytet AE, w którym szybkość zdjęć seryjnych sięga 12 kl./s. W tym trybie fotografowania, dostępnym jako jedno z ustawień na pokrętle trybów pracy, możemy decydować o czułości ISO i wartości przysłony, natomiast czas ekspozycji zdjęcia pozostaje w gestii aparatu.

Filmowanie z ciągłym autofokusem lub manualne
Rezygnacja z optycznego wizjera i ruchomego lustra obserwacyjnego w aparatach SLT spowodowały, że funkcja filmowania stała się integralnym elementem aparatu. Nagrywanie możemy rozpocząć w dowolnym momencie, uruchamiając je dedykowanym tej funkcji przyciskiem REC. Jeśli filmujemy z włączonym autofokusem, nie mamy wpływu na ustawienie czasu i przysłony. Dostępna jest jednak korekta ekspozycji (+/- 2 EV) oraz możliwość zmiany czułości w zakresie od ISO 100 do 1600.
Więcej możliwości mamy jeśli zrezygnujemy z automatycznego ustawiania ostrości. W trybie MF, po włączeniu trybu Filmowanie, w menu aparatu możemy, oprócz automatycznego trybu P, wybrać priorytet migawki, przysłony bądź całkowicie manualny tryb filmowania.
Autofokus w trakcie filmowania działa bardzo szybko i pewnie. Prędkość zmiany odległości ogniskowania została przy tym zredukowana w stosunku do trybu fotografowania, dzięki czemu śledzenie ruchomych obiektów odbywa się bardzo płynnie.
Producent wbudował też w aparat pewne funkcje typowe dla kamer video. Otóż ustawiając ręcznie ostrość, mamy możliwość skorzystania z sygnalizacji obszarów ostrych za pomocą pokazywanych na LCD konturów. Jest to narzędzie szalenie użyteczne w warunkach plenerowych, zwłaszcza że można w trójstopniowej skali regulować jego czułość.
Poniżej prezentujemy krótki film nakręcony aparatem A77 (z zmniejszonej rozdzielczości), tutaj zaś można pobrać oryginalny plik zarejestrowany przez aparat (uwaga, duży plik – 54MB, przepływność wideo 44 mbps).

Podobny, a jednak inny
Nikogo dziś nie dziwi, że aparaty zaliczane do odrębnych klas współdzielą te same elementy konstrukcyjne. Przyczyna jest bardzo prosta – pozwala to zmniejszyć koszty opracowania i produkcji nowego modelu aparatu. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w wypadku zaprezentowaych niedawno modeli A77 i A65. Prócz idei konstrukcyjnej (oba to aparaty SLT) ich najważniejszym elementem wspólnym jest przetwornik obrazu – 24-megapikselowy układ typu CMOS. Nic zatem dziwnego, że jakość otrzymywanych zdjęć jest podobna. Przy niskich czułościach ISO otrzymywany obraz jest bardzo szczegółowy (pod warunkiem zastosowania odpowiedniej optyki), bardzo dobra jest też rozpiętość tonalna obrazu. Zauważalne efekty odszumiania obrazu pojawiają się od 1600 ISO, powyżej 3200 ISO utrata szczegółów jest już wyraźna. O ile górna granica czułości nie zmieniła się (jest to 16 000 ISO, 25 600 w trybie wieloklatkowej redukcji szumów), to pojawiła się możliwość programowego jej obniżenia do wartości 50 ISO. Potencjalnych użytkowników tego aparatu ucieszy tez z pewnością możliwość deklarowania granicy zakresu pracy mechanizmu Auto ISO.
W budowie i funkcjonalności obu aparatów są jednak zauważalne i istotne różnice. Przede wszystkim, w A77 zastosowano nowy układ pomiarowy autofokusa, jest to 19-polowy sensor o 11 polach krzyżowych. Jego skuteczność jest dodatkowo wspomagana dzięki wykorzystaniu obrazu rejestrowanego przez główny przetwornik aparatu, dzięki czemu śledzenie ruchomych obiektów jest znacznie ułatwione.

Nowością jest zastosowany w A77 19-polowy sensor AF o 11 polach krzyżowych.

W modelu A77 zastosowano też inną migawkę: o ile w A65 najkrótszy czas otwarcia wynosił 1/4000 sekundy, to w A77 jest to już 1/8000 s, co jest już wartością typową dla aparatów bardziej zaawansowanych. Zwiększona została też wydajność trybu zdjęć seryjnych, wynosi ona aż 12 kl./s (w A65 jest to 10 kl./s).
Jak już wspomniałem A77 różni się od A65 sposobem obsługi – więcej funkcji i parametrów dostępnych jest za pomocą przycisków i pokręteł na obudowie, rzadziej musimy korzystać z głównego wyświetlacza (bo dysponujemy pomocniczym). Wyboru trybu pracy autofokusu dokonujemy (jak w lustrzankach A900 i A850) przełącznikiem umieszczonym obok bagnetowego mocowania obiektywu.

Rozważających studyjne wykorzystanie A77 z pewnością ucieszy wbudowane gniazdo synchronizacyjne profesjonalnych lamp błyskowych.

Na tylnej ściance aparatu przybyło drugie pokrętło kontrolne – w menu możemy zdefiniować, które z pokręteł odpowiada za wartość przysłony, a które za czas ekspozycji. Gdy fotografujemy w trybie priorytetu migawki (S) lub przysłony (A), drugie z pokręteł odpowiada za korektę ekspozycji. Zamiast wielofunkcyjnego wybieraka mamy do dyspozycji miniaturowy manipulator, a funkcje takie jak balans bieli czy tryb wyzwalania migawki zyskały własne przyciski umieszczone na górnej ściance aparatu. Obok tylnego pokrętła pojawił się nowy przycisk AF/MF, który równocześnie jest trzecim w pełni konfigurowalnym przyciskiem funkcyjnym: przypisać mu można jedną z aż 28 funkcji. Jedną z nich jest aktywowanie autofokusu w sytuacji, gdy zrezygnujemy z przypisania tej czynności do spustu migawki.
Podobnie jak A65 i najnowsze bezlusterkowce NEX, A77 dysponuje możliwością programowej korekty wad obiektywu takich jak dystorsja, aberracja chromatyczna i winietowanie (korektę każdej z tych wad można osobno wyłączyć). W A77 doszła do tego jeszcze jedna, ważna funkcja: mikroregulacja AF, pozwalająca dostosować pracę układu AF aparatu do ewentualnych niedoskonałości obiektywu.

Czy to się przyjmie?
Kwestia elektronicznego bądź optycznego wizjera z pewnością jeszcze długo będzie budziła emocje i dzieliła użytkowników aparatów z bagnetem A. Zwolennicy klasycznych rozwiązań twierdzą, że nic nie zastąpi lustrzanego wizjera, gdyż te pokazuje kadr dokładnie takim, jak go widzi obiektyw aparatu – i mają w tym sporo racji. Ci z kolei, którzy wolą wizjer elektroniczny, twierdzą że ten pokazuje kadr takim, jak go widzi aparat, z uwzględnieniem korekt takich, jak chociażby balans bieli – im też racji nie sposób odmówić.
Każde z proponowanych przez Sony rozwiązań (przypomnijmy, że wciąż oferuje klasyczne lustrzanki) ma swoje zalety, zatem wybór któregoś z nich w dużej mierze zależał będzie od indywidualnych preferencji użytkownika. Z pewnością jednak w aparatach typu SLT kryją się duże możliwości rozwoju (wystarczy popatrzyć, jakie postępy poczyniono w ciągu ostatniego roku).
Na kolejnej stronie zamieściliśmy szereg pojedynczych zdjęć i panoram wykonanych aparatem Sony SLT A77V.

Zalety:

• duża szegółowość obrazu przy niskich czulościach ISO,
• 12 klatek na sekundę w trybie zdjęć seryjnych,
• nagrywanie filmów HD 1080p do 60 kl./s
• wizjer z wyświetlaczem OLED zbudowany z 2,4 mln punktów
• najkrótszy czas ekspozycji 1/8000 s,
• żywotność migawki deklarowana na 150 000 cykli,
• możliwość programowego obniżenia czułości do 50 ISO,
• możliwość ustalenia limitów Auto ISO,
• korekcja winietowania, aberracji chromatycznej i dystorsji bazująca na profilach obiektywów,
• odchylany i obrotowy wyświetlacz LCD (zbudowany z 920 tys. punktów),
• wbudowany GPS,
• górny wyświetlacz LCD,
• gniazdo zewnętrznego mikrofonu,
• mikroadjustacja AF,
• funkcjonalna obsługa,
• podgląd LiveView ze sprawnie działającym autofokusem,
• sprawny autofokus w trybie filmowym,
• sygnalizacja ostrości podczas filmowania,
• zapis ustawień użytkownika w pamięci aparatu,
• wieloklatkowa redukcja szumów,
• możliwość automatycznej rejestracji panoram (w tym 3D),
• system oczyszczania przetwornika,
• metalowe elementy konstrukcyjne korpusu,
• złącze synchronizacyjne studyjnych lamp błyskowych,
• system uszczelnień.

Wady:

• intensywne odszumianie plików JPEG na wysokich czułościach powodujące utratę szczegółów obrazu,
• duże zaszumienie zdjęć w formacie RAW przy wysokich czułościach ISO,
• problemy z automatycznym balansem bieli dla światła żarowego,
• brak możliwości używania autofokusa w manualnych trybach filmowania,
• działanie filtrów cyfrowych tylko przy zapisie zdjęć w formacie JPEG,