Twórczość Katarzyny Karczmarz stanowi dobrą sposobność do wniknięcia w świat takiej fotografii, która w wyrafinowany, ale i esencjonalny sposób prezentuje cechy swojej autonomii, stanowiące o jej medialnej istocie. Na pierwszy rzut oka zdjęcia te wydają się funkcjonować jedynie w obszarze czystej estetyki, w rzeczywistości jest jednak tak, iż przede wszystkim są one świadectwem zaistnienia konkretnego zdarzenia, określonego przez czas, przestrzeń, materialność, żeby nie powiedzieć – substancjonalność świata. Te zaś właśnie cechy fotografii, ta jej wcześniejsza, realna obecność w zaistniałym strumieniu rzeczywistości, stanowi o wciąż nieuchwytnym pojęciowo fenomenie fotografii. Przywykliśmy bowiem sądzić, choć dzieje się to w przedziwny, niewytłumaczalny sposób, że obrazy fotograficzne stanowią bezpośrednie przedłużenie, kontynuację owej rzeczywistości, czy też, precyzyjniej rzecz ujmując, kontynuację jej widoku.

Janowice 2006. Fot. Katarzyna Karczmarz.

Prawda jest jednak taka, że fotografia jedynie symbolizuje ową rzeczywistość, zawierając w sobie systematykę sensów, ukrytych znaczeń. Podstawowy sens jest czysto sprawozdawczy: oto obraz reprezentuje same w sobie wyglądy rzeczy i ich relacje z otoczeniem. Jednakże tak, jak klasyczne "martwe natury" małych mistrzów holenderskich nie przedstawiają tylko pięknych, wystudiowanych przedmiotów, kunsztownie ułożonych i oświetlonych, lecz zawierają zazwyczaj bogatą symbolikę, do odczytania której potrzebna jest wiedza kulturoznawcza dotycząca specyfiki epoki, tak w przypadku zdjęć Katarzyny Karczmarz również istnieje symbolika, bardzo prywatna, intymna, wręcz hermetyczna, do której pełnego zrozumienia niezbędne jest odautorskie wyjaśnienie.

Wrocław 2007. Fot. Katarzyna Karczmarz.

Łomnica 2007. Fot. Katarzyna Karczmarz.

Łagów 2007. Fot. Katarzyna Karczmarz.

Jaką zatem rzeczywistość ukazują zdjęcia Katarzyny Karczmarz? Myślę, że symbolika tych fotografii zawiera się w "mówieniu do siebie", co stanowi rodzaj autoprezentacji posługującej się systemem kodów, mających charakter unikatowy a zatem niepowtarzalny, jedyny w swoim rodzaju. W celu pełniejszego przeniknięcia do tego, do czego tak wdzięcznie zaprasza nas estetyczna doskonałość tych fotografii, konieczny zatem jest komentarz zaświadczający o ich "personalistycznym" zapleczu, dający możliwość pełnego zrozumienia nie tyle szczegółów, co samej w sobie "zasady podstawowej", którą autorka kieruje się w swojej praktyce fotografowania.

Jelenia Góra 2007. Fot. Katarzyna Karczmarz.