Łączenie kolorów
W otaczającej nas rzeczywistości barwy często są jak hałas – otaczają nas i wciskają się nam do głowy, czy tego chcemy czy nie. Nasz umysł, który potrafi izolować z otoczenia ważne dla niego bodźce, "wyłuskuje" istotne dla nas barwy. Jednak w przypadku fotografii jest inaczej – tutaj, podobnie jak przy ustalaniu kompozycji zdjęcia musimy zadbać o porządek już na samym początku. Podstawowym kryterium podczas projektowania układu barwnej fotografii jest umiar – podobnie, jak ma to miejsce podczas doboru eleganckiego stroju. Innymi słowy kolorystyka sceny nie powinna być przypadkowa, lecz służyć temu, co chcemy pokazać.
Opisywane w jednym z wcześniejszych artykułów reguły kompozycji mają szczególne znaczenie wówczas, gdy mamy do czynienia z kolorami. Plamy barwne mają bowiem tendencję do odwracania uwagi oglądającego od właściwego motywu – jeżeli więc w kadrze znajdzie się jakaś niepożądana plama barwna, która nie jest istotna dla kompozycji lub treści zdjęcia, to możemy być pewni, że zepsuje nam ona kadr. Co zatem powinniśmy zrobić?

Przykład przemyślanej kompozycji barwnej – na fotografii dominuje jedna rodzina kolorów, a plamy jasne i ciemne pozostają ze sobą we wzajemnej harmonii.

Gdy naszym celem jest uzyskanie spokojnej, harmonijnej kompozycji najlepszą metodą jest odnalezienie dla zdjęcia jednego kolorystycznego "motywu przewodniego", czyli inaczej – utrzymanie zdjęcia w jednej tonacji i dbanie o to, żeby w kadrze nie pojawiły się przypadkowe elementy, które ją naruszą. Jeżeli zaś takowe się znajdą, to powinny one raczej odgrywać tę samą rolę, co w garniturze odgrywa krawat, czyli stanowić niewielki, barwny akcent, który uzupełnia całość, a nie zakłóca go.
Planując kompozycję opartą na barwach, pamiętajmy też, że w przypadku kolorów jasnych i ciemnych oraz jaskrawych i wygaszonych obowiązują podobne reguły kompozycyjne, jak podczas składania ze sobą obszarów zapełnionych i pustych. Pola takie powinny się nawzajem uzupełniać i równoważyć – w przypadku barwnych akcentów na fotografii można przyjąć zasadę, że są one dwu-, a nawet trzykrotnie "cięższe" od otoczenia. Oznacza to, że element równoważący taki akcent powinien zajmować większy obszar, niż on sam.

Chcąc skompensować na tym zdjęciu dwa drzewa stojące samotnie w pobliżu prawej krawędzi kadru, potrzebujemy dużo wolnej przestrzeni wokół. Pomocna okazała się w tym przypadku jasna smuga po przelatującym samolocie, która odcina się z kadru na tyle mocno, że zapewnia całej kompozycji równowagę.

Jeżeli wspomniany akcent jest bardzo silny kolorystycznie i mocno odcina się od tła, staje się on często głównym motywem zdjęcia lub jego spiritus movens. W takim wypadku musi należeć on do tzw. kolorów dopełniających kadr. Temu, jakie są to barwy i jak je dobierać poświęcona jest dalsza, najistotniejsza część tego artykułu.

Co do siebie pasuje?
To, jakie kolory możemy ze sobą łączyć, zależy w sporym stopniu od charakteru zdjęcia. Istnieje bowiem kilka typów pasujących do siebie kombinacji barwnych i nie wszystkie one pasują do każdego zastosowania. Dobrze wykorzystane nadadzą naszemu zdjęciu właściwego wyrazu, złe – stworzą mieszaninę przywodzącą na myśl odpustowy jarmark. Stosunkowo najbezpieczniejsza kombinacja barwna powstaje, gdy łączymy ze sobą kolory niezbyt mocno nasycone, czyli pastele. W takiej sytuacji wybaczone zostaną nam nawet dosyć dziwne kombinacje. Pamiętajmy jednak, że pastelowa tonacja nie należy do zbyt żywych – jeżeli zależy nam na dużej dynamice obrazu i kombinacji jaskrawych kolorów, będziemy musieli radzić sobie inaczej.

Na tym zdjęciu, dzięki jego niewielkiej kontrastowości, balon znajdujący się w mocnym punkcie obrazu mógłby mieć niemal zupełnie dowolne kolory i nie wpłynęłoby to negatywnie na kompozycję.