Eryk na scenie fotograficznej pojawił się w roku 1998, startując w konkursach (8. KSFA w Żarach i X Biennale Fotografii Górskiej w Jeleniej Górze). W tym samym roku zaczął pracować w poznańskiej Galerii pf – jednej z najbardziej renomowanych galerii fotografii Polsce – jako prawa ręka kuratora, Janusza Nowackiego. W roku 2002 został przyjęty w poczet członków Związku Polskich Artystów Fotografików.
Od roku 2003 był redaktorem naczelnym opiniotwórczego kwartalnika "Fotografia", gdzie wypromował wielu artystów, zwłaszcza młodych, i stworzył oryginalny styl pisania o fotografii. Był jednym z inicjatorów i pierwszym kuratorem poznańskiej galerii 2πR.
W roku 2007 zaczął prowadzić bardzo interesujący blog pod nazwą Proces naturalny. Był zapraszany na różne imprezy, jako kurator wystaw, recenzent i juror. Współorganizował plenery i spotkania. Wydał trzy albumy z własnymi fotografiami.

Września 2000, fot. Ireneusz Zjeżdżałka.

Eryk był autorem wielu wystaw, tak indywidualnych, jak zbiorowych (jego skrócona biografia, pióra Krzysztofa Jureckiego, znajduje się pod adresem www.culture.pl). Fotografował na filmie zwojowym, zwykle w formacie kwadratu, a na powiększeniach prezentował pełne klatki. Uprawiał fotografię mieszczącą się w nurcie dokumentalizmu, nawiązującą do tradycji fotografii elementarnej oraz tzw. szkoły jeleniogórskiej (stylu spopularyzowanego przez Ewę Andrzejewską i Wojciecha Zawadzkiego). Pokazywał chętnie Polskę prowincjonalną, opuszczone wnętrza i osamotnione obiekty. Osobne cykle poświęcił swojej rodzinnej Wrześni oraz dzieciom wrzesińskim. Jego fotografie są chłodne, wręcz emocjonalnie puste, ale jednocześnie uderzają prostotą i doskonałością kompozycji. Eryk nie aranżował planu, ale zawsze z niezwykłą starannością wyszukiwał kadr i oświetlenie. Ludzi fotografował nieczęsto, lecz również w pokazywanych przez niego opuszczonych miejscach wyraźnie odczuwalna jest, jakby pozafizycznie, ludzka obecność. Kwadratowe obrazki, które tworzył, przysporzyły Mu wielu zwolenników, na niemal wszystkich kontynentach.

Bardo 2007, fot. Ireneusz Zjeżdżałka.

Już z powyższej, bardzo krótkiej charakterystyki, wyłania się obraz osoby bardzo wszechstronnej – fotografa, animatora, kuratora, krytyka, autora publikacji książkowych oraz osoby obdarzonej lekkim piórem i umiejętnością komunikatywnego pisania o fotografii. Co więcej, był postacią pogodną, wesołą i powszechnie lubianą. Polska fotografia poniosła olbrzymią stratę, zwłaszcza biorąc pod uwagę młody wiek, niekwestionowany dorobek artystyczny Eryka i mnogość niezrealizowanych projektów.

Września 2008, fot. Ireneusz Zjeżdżałka.

Zmarłego pożegnaliśmy 28 lipca 2008. Spoczął na cmentarzu komunalnym we Wrześni, obok pięknego, rozłożystego dębu.

Fotografia tytułowa dla tego artykułu pochodzi z fotobloga Ireneusza Zjeżdżałki mieszczącego się pod adresem zjezdzalka.blogspot.com .