Zgromadzone prace obejmują dokonania najwybitniejszych przedstawicieli poszczególnych kierunków. Zobaczymy na ekspozycji rosyjski piktorializm reprezentowany przez Aleksandra Grinberga (1885–1979), konstruktywizm, przedstawiają fotogramy jego współtwórcy Aleksandra Rodczenki (1891–1956), Borysa Ignatovicza (1899–1976) i Michaela Prekhnera (1911–1941) oraz najliczniej prezentowany fotoreportaż i dokument wojenny, niestety ze względu na szczupłość miejsca najczęściej w pojedynczych fotografiach – Arkady Shaikheta (1898–1959), Emanuela Evzerikhina (1911–1984), Мarka Markov-Grinberga (1907-2006), Georgia Petrusova (1903–1971), Georgia Lipskerova (1896–1977), Eugenia Khaldeia (1917–1997), Anatolia Egorova (1907–1986), Iwana Shagina (1904–1982), Aleksandra Ustinova (1909–1995).

Fot. Evzerikhin Emmanuil

Fot. Egorov Anatoli

Prezentowany na wystawie zestaw prac fotografików sowieckich jest zapewne pierwszą w Polsce próbą ukazania przemian, które nastąpiły w fotografii radzieckiej po Rewolucji Październikowej 1917 roku. Na głoszone przez władze hasło „Sztuka dla ludu” odpowiedzieli młodzi twórcy włączając się w budowanie nowego ładu społecznego. Świeże spojrzenie przyczyniło się do istotnych zmian i wyznaczyło nowe kierunki w sztuce, co bardzo wyraźnie widać właśnie w fotografii. To ona, jak mało które medium mogła spełniać oczekiwania władz komunistycznego państwa i stać się elementem propagandy.

Fot. Grinberg Aleksander

Dla fotografii nastał trudny czas przełomu lat 20-tych i początku 30-tych, okres transformacji od obowiązującej tradycyjnej estetycznej, piktorialnej fotografii do nowoczesnego dynamicznego jej traktowania. W efekcie ukształtowały się trzy wyraźne kierunki.

Fot. Grinberg Aleksander

Pierwszy, to wywodząca się z wcześniejszych do rewolucyjnych czasów, powszechnie uznawana za przejaw tradycji burżuazyjnych tzw. fotografia salonowa. Najwybitniejszym przedstawicielem tego nurtu był Aleksander Grinberg (1885–1979).

Fot. Rodczenko Aleksander

Kolejnym, określanym „nurtem proletariackim” było pokazywanie życia takim jakie jest. A więc fotograficznym działaniem wywołującym określone stany emocjonalne poprzez zwracanie fotografiami uwagi, wzbudzanie emocji lub stymulowanie wrażliwości na określone problemy. Ten kierunek wyznaczyła grupa młodych fotografów – fotoreporterów wyspecjalizowanych w fotoreportażu i dokumentowaniu życia na potrzeby komunistycznej propagandy. Liderem nurtu był Arkady Shaikheta (1898–1959).

Fot. Rodczenko Aleksander