Festiwale muzyczne są zjawiskiem powszechnym na całym świecie. Nie należy ich jednak traktować wyłącznie w kategoriach zjawiska muzycznego czy subkulturowego. Dla mojego pokolenia wychowanego na Jarocinie, festiwal muzyczny był, jest i będzie pewnego rodzaju wentylem bezpieczeństwa, które pozwalało uciec chociaż na chwilę od szarej komunistycznej rzeczywistości. Festiwal był także formą buntu na zastaną rzeczywistość. W punkowych, poetyckich tekstach, słowa niosły sprzeciw i powiew wolności, który czasem dawał nadzieję.

Glastonbury, fot. Jan Lech

Festiwale muzyczne jako zjawisko społeczne, niekoniecznie już jako przejaw buntu, ubogacają krajobraz kulturowy wielu krajów. Niezależnie od szerokości geograficznej, czy jest to słynne Woodstock (USA), Roskilde (Dania), Fujji Rock (Japonia), Open’er (Polska), czy Glastonbury (Anglia) nie tylko młodzi ludzie spotykają się, by być razem, doświadczyć wspólnie czegoś fajnego, wsłuchać się w nowe brzmienia.

Glastonbury, fot. Jan Lech

Obserwując zdjęcia Janka myślę, że ważniejszym czasem od muzyki i dobrej zabawy jest to poczucie nieskrępowanej wolności, pewnej swobody, możliwość bycia sobą w grupie osób o podobnych zainteresowaniach. To chyba odróżnia moje pokolenie, które zawsze szukało drugiego ukrytego dna w przekazie muzycznym. Tej swobody i prostej radości można zazdrościć i trzeba się uczyć, zwłaszcza teraz, gdy w imię demokracji sami zaczynamy na nowo się cenzurować i odbierać sobie prawo do wolności.

Glastonbury, fot. Jan Lech

Autor zdjęć zapytany o jego wrażenia z festiwalu wyjaśnia: "Glastonbury to legenda sięgająca epoki hipisów, obecnie uważana za jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w Wielkiej Brytanii. Festiwal kojarzony przez wielu jedynie z muzyką jest czymś znacznie więcej – magicznym miejscem, gdzie trwa nieustający koncert na kilkudziesięciu scenach. To samodzielne miasteczko powstające na tydzień, mające własną infrastrukturę, sklepy, bary, kluby, nawet posterunek policji, gdzie w barwnym tłumie mieszają się ludzie z różnych krajów, a wszystko to otoczonej jest rzeźbami i instalacjami z surowców wtórnych. Dzieci mają tutaj do dyspozycji olbrzymi plac zabaw, nie brakuje ekoproduktów i medycyny alternatywnej. Festiwal znany jest z kapryśnej pogody. W pierwszym z dwóch lat, gdy powstały zdjęcia, tłumy toczyły się w kaloszach przez błoto, w drugim – kurz unosił się nad spaloną na żółto trawą.”

Glastonbury, fot. Jan Lech

Zdjęcia autora pochodzą z jego kilku wyjazdów na festiwal. Nie są reportażem, choć z pewnością mają wartość dokumentalną. Nie mają tym samym określonej narracji, raczej stanowią "chwile i spojrzenia w tłum pomiędzy koncertami."


Jan Lech, absolwent Studium Fotografii ZPAF (2014). Autor pomimo rozwoju technik cyfrowych wciąż hołduje tradycyjnym technikom, prezentowana wystawa została samodzielnie wywołana przez autora na materiałach kolorowych pod powiększalnikiem. Głównymi wątkami jakimi zajmuje się w swojej pracy artystycznej to cykl sacrum-profanum, który realizuje jako obszerny dokument w różnych zakątkach globu.

Glastonbury, fot. Jan Lech

Miejsce: Galeria Obok ZPAF
Adres: Warszawa, Plac Zamkowy 8
Termin: 8.06 13.07.2018
Wernisaż: 8.06.2018, godzina 19.00

Więcej informacji: www.go.zpaf.pl

Zobacz także:
Sony RX100 VI – miniaturowy aparat z dużym i jasnym zoomem
Canon odświeża dwa popularne obiektywy 70–200 mm z serii L
Konkurs ''Wszystkie kolory wiosny'' rozstrzygnięty!
Otwarcie wystawy Tomasza Tomaszewskiego "Wszystko może być wszystkim"
REKON 2018: Budziszyński kocioł – rekonstrukcja tragicznej bitwy z 1945 roku
Promocja na obiektyw Irix 11 mm f/4.0
Odświeżona linia drukarek Canon z serii Pixma G
Panasonic LUMIX FT7 – solidny i wytrzymały aparat dla miłośników pleneru
Aktualizacje oprogramowania aparatów Olympusa z serii OM-D E-M10
XXVI Międzynarodowe Biennale fotografii "Zabytki"
Konkurs ''Pełna życia martwa natura'' rozstrzygnięty!
Lampy Profoto i obiektywy Sigma w wyjątkowych promocjach